Kort na het overlijden van mijn opa was het helaas weer raak met slecht nieuws. Dit keer was manlief het slachtoffer. Er is eind september een moedervlek weggehaald en helaas bleek deze slecht nieuws te zijn. Een lange rij van ziekenhuisbezoekjes volgde, van oncoloog tot anesthesist, de namen van de artsen werden steeds ingewikkelder…

De medische termen vliegen je om de oren en je weet echt even niet hoe het nu verder gaat allemaal. Anderhalve week geleden is manlief geopereerd, het litteken is eruit gehaald, een zogenaamde re-excisie. En daarbij werd ook gelijk zijn zgn. sentinel-node verwijderd, in zijn geval uit zijn lies. Dit is de lymfeklier die als afvoerkanaal dient van de plek van de oorspronkelijke moedervlek. Na een lange en zenuwslopende zit voor mij, werd verteld dat de operatie goed verlopen was en ‘s avonds mocht manlief al gelijk mee naar huis.

Wij bleven de gehele tijd positief, omdat we van de instelling zijn dat we daar toch echt verder mee komen en dat je met depressief op de bank zitten ook niet verder komt. Helaas mocht deze positiviteit niet baten.

De lymfeklier werd onderzocht en hier kregen wij vandaag slecht nieuws over. Er zijn micro-metastasen gevonden, ofwel hele kleine uitzaaiingen. Kortom manlief mag wederom onder het mes en wij hebben even heel hard gevloekt en gejankt vandaag. Positiviteit was ver te zoeken zullen we maar zeggen. Over 2 weken is de nieuwe operatie al en ze gaan dan alle lymfeklieren in de lies verwijderen. Dit keer een langere zit en we weten nu al dat manlief niet gelijk mee naar huis, maar een paar daagjes in dat dure hotel zonder culinaire hoogstandjes moet blijven. Hopelijk is het dit keer wel met goed gevolg en een schoon lichaam…

Wij hopen heel hard dat we dit jaar nog goed nieuws krijgen en dus “schoon” het nieuwe jaar kunnen beginnen.