Onlangs las ik een hele mooie spreuk, die ik graag wilde onthouden voor het geval dat ik hem nodig had. En laat dat nou sneller zijn dan ik had verwacht.

Ik merk dat ik de laatste tijd weer meer moeite heb om van suiker en lekkers af te blijven, het monster in mij blijft roepen en vragen, treiteren en eisen. Ik heb veel moeite met het weerstaan ervan, soms probeer ik sterk te zijn, maar het is dodelijk vermoeiend kan ik je vertellen! De eerste dagen vol goede moed gaan prima, ‘s avonds lig ik trots in mijn bedje en denk aan de uitspraak ”Niets smaakt zo lekker als het gevoel slank te zijn”. Het voelt in ieder geval goed om “sterk” te zijn en weer op het juiste pad te zitten. Suiker, koemelk en consorten, noten en zoutjes zijn voor mij niet zo geschikt is uitgetest en ik kan het dus beter zoveel mogelijk laten staan. Mijn lichaam is mij dan dankbaar, maar mijn monster niet! Die wil blijven eten van al dat lekkers en hoe langer hij niets krijgt, hoe harder hij roept.

En dan zit je dus na te denken hoe dat toch komt, velletje zit niet lekker, hormonen, slaapgebrek, nachtmerries, pijn… De vicieuze spiraal die ik maar al te goed ken. En het eten verdooft dat gevoel lekker, zodat ik het niet hoef te voelen. Zo ben ik nou eenmaal opgevoed, verdrietig, hier een snoepje, boos, hier wat lekkers, maar ook blij, ja vieren met lekkers… Kortom je voelt niet meer wat er aan de hand is, want bij de minste onrust grijp je gelijk naar eten, zodat je maar niet hoeft te voelen.

Maar ik wil nu toch graag weten wat er nu onder zit, de struisvogeltactiek werkt niet meer voor mij, dus ik ging toch maar eens even echt voelen. En het voordeel is, dan komen er ineens artikelen, blogs en linkjes voorbij die precies passen bij wat ik ontdekte. Nee toeval is dat niet, maar even de hint van het universum van goed zo, dat is wat je zoekt! Ga door! Dus ik kom uit bij angst. Angst voor het dunner zijn. Angst voor het onbekende. Ik ben altijd dik geweest, ik weet niet wat slank zijn is! Hoe moet dat dan slank zijn, hoe eet je dan, hoe leef je dan?! En nog veel erger, hoe zien anderen mij dan? En wat voel ik dan en hoe voel ik me dan? Ik heb nu die veilige zone om mij heen en ik heb mezelf geaccepteerd zoals ik ben, maar hoe kan ik dat nou zeggen naast het feit dat ik wil/moet afvallen? Kortom dilemma’s, vraagstukken en angst in mijn hoofd, die er weer voor zorgen dat ik vastloop.

En dan schiet dus ineens die mooie spreuk, die ik hierboven al aanhaalde weer in mijn hoofd, ik ben bang en ik erken mijn angst, maar ik ga de beren van de weg af knuffelen! Geweldig toch! Gelijk een glimlach op mijn gezicht en ik denk ja, kom maar op!

Ik kreeg zomaar uit het niets een boekentip en daar ga ik dan ook beginnen, Feel the fear…. and do it anyway van Susan Jeffers. En het boek Vrouwen, eten en god van Geneen Roth zal hier deze week op de mat ploffen, evenals Dikke pret van Larissa Verhoef. Kortom even wat leesvoer voor de ziel en dan gaan we eens onderzoeken of het wel zo eng is om slanker te worden. Of dat de beren gewoon gezellig met mij mee gaan huppelen op weg naar een gezondere ikke.

XoXo,

Carolien