Al maanden staat er op mijn werkblad een klein metalen potje. Hierin zit een mooi zwart verlours zakje met daarin weer een gripzakje, met as. Van mijn opa. Hij is 2 oktober 2011 overleden en bij de asverstrooiing eind maart 2012 kreeg ik dit bakje mee met het idee er wat kralen mee te kunnen maken. Maar het bakje bleef maar staan, omdat ik mijzelf niet goed genoeg achtte en de kralen nog niet altijd perfect genoeg werden dat ik het aandurfde. Maar nu was daar ineens die dag dat ik dacht ja, en nu pak ik het erbij. Ik had mij al goed ingelezen in de materie, tutorials gelezen, tips en tricks van overal en nergens. En zo begon ik eraan. De as ging in een schaaltje, ik trok er stringers van met transparant en maakte er vervolgens kralen mee. En omdat ik de kralen niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn moeder maak, moest er natuurlijk wel wat kleurvariatie in zitten. Zodat mijn moeder een mooie kraal kan uitzoeken en er voor mij ook nog wat te kiezen overblijft. Daarbij wil ik ze ook als voorbeeld laten dienen, voor als iemand mij ooit vraag om iets als dit te doen. Ik weet nog niet of ik het voor anderen aandurf, dus misschien dat dat nog even moet wachten. Maar ik weet nu wel dat ik het kan 🙂

For months now there was a small metal jar on my workbench. In there was a small black velvet bag with in it a small plastic bag, with cremains. From my grandfather (opa). He past away October 2nd 2011 and at the scattering of the ashes I got it, so I could make some beads with it. But the jar kept untouched, because I didn’t think I was good enough to make perfect beads with it. But now, finally the day has arrived that I thought, yes I can do this. I read about it a lot, tutorials, tips and tricks from all over the web. And so I started. I put the ashes in a small dish, I pulled stringers with transparant and made some beads with it. And because I’m not only making the beads for me, but also for my mother, I had to vary in colour a bit. So my mother could pick a nice one and there would also be some pretty beads for me too. And of course I want to use them as examples, if it ever happens that someone asks me to make something like this for them. I don’t know if I would dare that already, so maybe it just has to wait a little bit. But I do know I can do it now 🙂

XoXo,

Carolien