Al eventjes stilte hier, door alle drukte van de afgelopen 2 weken is het er niet van gekomen om een echte blog te schrijven. Microbloggen via Twitter lukte nog net wel tussendoor. Maar nu tijdens de kerst heb ik het iets rustiger. Ik heb ook vrij vind ik en doe lekker even niets aan het huishouden, behalve dan dat wat je als “huisvrouw” toch wel doet en dat wat ik als verpleegster moet doen om mijn liefje te verzorgen en verwennen. Want jaja hij is lekker thuisgekomen voor de kerst. De operatie is geslaagd en we hebben ook een zeer positieve uitslag gehad. Manlief is schoon en voor zover ons bekend tot nu is er verder geen nabehandeling nodig. Alleen een lange weg van revalidatie, die meerdere maanden zal duren. Voor ons de beste optie uit alle slechte opties… De operatie is erg zwaar geweest en thuiszorg helpt ons nu qua verzorging van de wond en de steunkous dagelijks aan- en uittrekken. En hopelijk ook heel binnenkort met het huishouden zelf, want mijn polsen doen zo belachelijk veel pijn inmiddels, dat zelfs eten koken huilend gaat af en toe. Maar dat mag de pret niet drukken van het heerlijk weer samen zijn na bijna 2 weken alleen geleefd te hebben in huis en slechts een uurtje per dag op bezoek te kunnen bij manlief in het ziekenhuis en dat ook nog zonder privacy… Kortom genoeg om zo snel mogelijk te vergeten en nu samen vooruit te kijken naar de kleine stapjes vooruit en te genieten van samen zijn. Voor alle volgers dan ook een hele fijne kerst gewenst, geniet van alles!

It’s been quiet here for a little while, because of all the fuss in the last 2 weeks I didn’t have time to write a proper blog. Microblogging through Twitter was the only thing I could do. But now during Christmas I’m in a much more quiet state of mind. I’m nog doing anything in the household, well except the things woman just do, and what I have to do as a nurse for my DH to pamper him a bit and take care of him. Because, he came home before Christmas! Surgery went well, and we’ve got a great result. DH is clean and as far as we know now there is no further treatment. Just a long way of recovering, which will take multiple months. But for us, it’s the best of all the worse options… Surgery has been very tough and we’ve got help on taking care of the wound and daily help with DH’s special stocking. And soon we’ll get help in the household I hope, because my wrists hurt so bad that even cooking is very painful and I find myself crying in the kitchen. But that shouldn’t spoil the fun of being together again after being home alone for almost 2 weeks and only being able to visit DH for an hour a day in the hospital and that without privacy… In short enough to forget asap and now to look forward together to the little steps of progress and to enjoy just being together. To all my followers a very merry Christmas, enjoy!