Allereerst een dankjewel voor de lieve reacties op het vorige bericht, de moedervlek is weg en de hechtingen mogen er volgende week dinsdag uit. Het is me ergens wel meegevallen, al is de stress eromheen natuurlijk wel heel erg groot. We proberen gewoon zoveel mogelijk positief te blijven, maar dat zo’n uitslag zo lang moet duren… 2 weken! Ik weet dat ik van de foto’s ben, maar zal jullie de hechtingen besparen 🙂 First of all thank you for the nice comments on the last post, the birthmark is gone and the stitches are to come out next Tuesday. I guess it went better than expected, but my stress level is still very high. We’re trying to keep a positive state of mind, but the results take so long… 2 weeks! I know I’m a picture kinda girl, but I’ll keep out a picture of the stitches 🙂 Omdat het op de Facebook pagina van Kralalien al heel gezellig is, maar meer likes natuurlijk altijd leuk zijn, heb ik besloten een verloting te doen, oftewel een give away!

Gisteren zijn we weer op bezoek geweest bij Cattery Nnua voor onze kittens. Oh wat was het fijn om onze liefies weer te zien, mee te spelen en te knuffelen! En wat was het moeilijk om ze achter te laten, we zaten echt met een glimlach én een steen in onze buik in de auto… Nog maar 3 weken, dus het grote aftellen is wel begonnen. Binx lag weer lekker op mijn borst te slapen, de kleine knuffelbeer! Leia was lekker druk dit keer en vond het veel interessanter om te spelen en nog wat bij mama en tante te drinken. Op een gegeven moment leek het net een rijtje varkentjes 🙂 _Yesterday we went to visit Cattery Nnua to see our kittens. Oh it was so great to see our lovelies again, to play with them and to hug them! It was so difficult to leave them behind, we got in the car with a big smile, but also a strange feeling in our stomaches… Only 3 more weeks, so the countdown has started.

Even een kleine stilte hier, maar met goede reden, wij waren aan het genieten van een welverdiende vakantie 🙂 Onderdeel van deze vakantie was ook een bezoekje aan het glassymposium in Wertheim, net als 2 jaar geleden. Een ontzettend gezellige bijeenkomst met alles voor de glaskralenmaker! Het was ontzettend gezellig, en ik heb me zowaar aardig beheerst qua inkopen! Wertheim zelf is ook een geweldig leuk stadje, het ligt aan het water en is heel erg mooi en oud! Het symposium zelf is in het raadshuis, een prachtig oud en sfeervol gebouw. En de kralenexpositie was weer geweldig. Ik heb me staan verlekkeren bij de grote discs van Anita Schwegler-Juen. Ik ben groot fan van haar kralen en hoop ooit een workshop bij haar te kunnen volgen nog. Ook bekenden waren aanwezig, zoals Melanie Mörtel en Carla diFrancesco met hun prachtige kralen. In de B&B waar wij verbleven waren nog meer kralenmaaksters dit keer en ik heb daardoor heel veel leuke nieuwe mensen leren kennen. ‘s Avonds nog gezellig gemaakt met sekt en pizza en vooral veel kletsen over kralen en elkaar kralen bekijken.

De afgelopen tijd gaat het eigenlijk best goed met mij, ik zit redelijk goed in mijn vel, pak dagelijks mijn föhn en mijn make-up tasje erbij. Trek mijn leuke kleren uit de kast ipv de slonzige en dat doet een mens goed. Mij in ieder geval. Manlief en ik wandelen veel voor onze beweging en om toch te proberen iets af te vallen. Dus zo deden wij dat vanavond ook weer. Ik was al lichtelijk gefrustreerd door wat dingen die tegenliepen vanavond, dus dan maar gewoon even alles uit je handen laten vallen en een blokje om. Lately I’m feeling quite okay, I’m getting friends with my body, picking up my hairdryer every day and my make-up. Putting on my best clothes instead of my joggings and it really helps. At least for me. DH and I walk a lot for our exercise and to try to loose a little bit weight too. So we went out tonight too. I was quite frustrated already by what happened earlier tonight, so then just let everything go and take a walk.

Iets later dan gepland, de puf ontbreekt hier af en toe enorm door alle ziekenhuis en fysiotherapie bezoekjes. 1 dag in de week werken en dan 4 dagen bezig voor de gezondheid… daar gaan we maar eens iets aan verandering in brengen door minimaal 1 dag in de week een kruis in de agenda te zetten. Maar goed hier alsnog mijn verslagje van Berlijn! Enjoy! Jaja, ik word nog wel eens een heuse wereldreiziger, of nou ja wereld… Europareiziger, want daarbuiten ben ik nog niet geweest. 3 weken geleden was ik met een vriendin naar Berlijn, om ons jubileumjaar te vieren. Onze moeders zaten samen op zwangerschapsgym, wij gingen samen al naar de kleuterklas en zijn sinds wij ons kunnen herinneren vriendinnen. En aangezien je een dame niet naar haar leeftijd vraagt, ga ik ook niet verklappen ons hoeveelste jubileumjaar dit was 😛 Maar goed, wij gingen lekker een lang weekend naar Berlijn, ideaal met de trein, want je stapt hier in Hengelo in en je stapt midden in Berlijn op de Hauptbahnhof weer uit.

Al weer een maand voorbij zonder blogs, wat vliegt de tijd, helemaal als je veel van huis bent. Daarom nu even inhalen wat er afgelopen maand allemaal gebeurd is. Allereerst even terugkomen op de Alpe d’Huzes, Jorik, onze held is 3 keer de berg opgefietst. Die respect voor zijn daad en aan de verhalen te oordelen was het loeizwaar. We hebben er al over gepraat om eventueel volgend jaar zelf mee te doen, maar dan niet fietsend, maar lopend. We hebben gezien dat er meer waren die dit deden. We moeten onze gezondheid even verder afwachten, maar denken hier absoluut over na. Na de goede uitslag van vorige maand, hadden we gelijk van een lang weekend weg genoten. Lekker uitwaaien op Ameland, gekregen van onze ouders om even alles van de afgelopen maanden los te kunnen laten. We hebben hier heerlijk genoten. Ameland is geweldig, je bent echt weg van het vaste land en op een eiland is het gevoel van vakantie enorm. We hebben heerlijk gewandeld, gefietst en gegeocached. We hebben prachtig weer gehad, maar ook enorme regenbuien en windkracht 6.

A.s. woensdag en donderdag is er weer Alpe d’Huzes. Een jaarlijks terugkerende actie waarbij mensen gesponsord meerdere keren de Alpe d’Huez gaan beklimmen per fiets. De opbrengst hiervan gaat naar het KWF kankerbestrijding. Gezien onze eigen strijd vorig jaar uiteraard een heel goed doel. Iets waar je niet bij stil staat als je gezond bent, maar als je geraakt wordt door de ziekte toch even wat meer bij stilstaat. Heel erg bijzonder dus dat iemand uit onze eigen vriendengroep mee gaat doen met deze geweldige actie. Mede door/voor ons. Daarom willen wij iets terugdoen voor hem. Wij sponsoren hem uiteraard, maar meer is natuurlijk altijd beter. Dus vandaar dat we ook een beetje reclame willen maken voor hem en omdat het toch wel heel erg bijzonder is dat hij dit gaat doen. Hij is inmiddels al onderweg naar Frankrijk om even een trainingsrondje te kunnen doen en te voelen hoe het zal zijn a.s. donderdag als hij “voor het echie” moet 😉 Je kunt hem sponsoren en volgen op via deze link: http://deelnemers.

Iedereen die hier regelmatig leest weet dat we een zware periode achter ons hebben. In die tijd kwam ik via via uit bij de Nijestichting, een stichting voor mensen die kanker hebben (gehad) en hun naasten. Ik heb dit toen onthouden omdat ik dacht dat het misschien wat zou zijn voor manlief. Nou had hij geen behoefte en is er wel klaar mee… maar ik daarentegen. Dus afgelopen maandag heb ik, na lang twijfelen, de stoute schoenen aangetrokken en heb ik eens een mail gestuurd. Ik kreeg vrij snel een reactie met dat ik zeker ook welkom ben en een uitnodiging daarbij voor een heuse verwendag. Na even twijfelen heb ik toch besloten te gaan en ik heb gisteren echt enorm genoten. We kregen een heel erg leuke make-up workshop, getuige het feit dat ik vandaag weer strak in de make-up zit en ik het gisteravond toch echt van mijn gezicht gehaald heb… Ik was al van plan wat meer aandacht aan mezelf te besteden, na het lezen van deze blog: http://www.

vliegt echt voorbij, zonder dat je er erg in hebt. Het was een maand met vallen en opstaan. Bij mijn vorige bericht had ik de griep, voor het eerst in mijn leven. Hoge koorts, totaal onbekend voor mij. Gelukkig ging het na anderhalve week al een stuk beter en is het allemaal wel weer oke. Toen begon echter de rugpijn, soms zo erg dat ik nauwelijks kon lopen. Ik voelde me 80+ zoals je oude omaatjes in het bejaardentehuis soms ziet schuivelen. Vreselijk voelt het. Maar er waren ook ups, zoals bijvoorbeeld onze mooi beklede trap. 3,5 jaar hebben we gepoogd onszelf te motiveren om de 6 lagen lijm eraf te krabben en schuren. Maar meer en meer kwamen we tot de conclusie dat dat niet ging. Nu lukt het ons allebei niet meer, dus dan maar de stap zetten om de lijm een laagje extra te geven en er mooie vloerbedekking op te leggen. Oh wat is dat heerlijk en mooi! goes by so fast. It was a month with lots of ups and downs.

Wow, wat een boel reactie op mijn Bead soup! Wat leuk is dat zeg! Ik heb zelf ook flink rondgehopt, niet overal een reactie kunnen achterlaten, want we waren erg druk. Afgelopen week zijn we namelijk “oom” en “tante” geworden van Zoë 🙂 Wow, so many comments on my Bead soup! How nice! I’ve been hopping around too, but wasn’t able to leave a comment everywhere, since we were very busy. Last week we’ve become “uncle” and “aunt” of little Zoë 🙂 Eindelijk kan ik dus nu de deken showen die ik een paar weken geleden al afmaakte. Via Twitter had ik af en toe wel updates terwijl ik aan het werk was nog, maar geen mooie tadah foto’s, want het moest natuurlijk wel een beetje een verrassing blijven 🙂 Daarom nu hier vanaf het begin van de deken tot het tadah moment, heel veel foto’s dit keer dus 🙂 Finally I can show the baby blanket I finished a few weeks ago. On Twitter I did show some updates while working, but I haven’t done any pretty tadah photo’s, because it had to stay a surprice ofcourse 🙂 That’s why I’m showing the blanket from the start now until the big tadah moment, so lot’s of photo’s this time 🙂