Maart al weer en wat een maart, de ene week zit je lekker in de tuin in de zon met een boek en de andere week zit je weer in de sneeuw en vrieskou! Mijn verjaardag ging redelijk ongemerkt voorbij, ik heb me in al die jaren nog nooit zo niet-jarig gevoeld geloof ik. En dat lag niet aan de lieve wensen, visite en kadootjes, maar voor mijn gevoel was het nog niet zover, we waren toch nog maar bij januari? Blijkbaar niet, want nu is het al bijna half maart, waar blijft de tijd! We hebben onze handen vol aan onze donderstenen, door de antibiotica zijn de darmpjes ook van slag dus we moeten ze regelmatig van de bak afvangen en even in bad stoppen. Dat betekent dus altijd opletten en regelmatig een strijd. Donderdag weer naar de dierenarts, eens kijken of het dan al over is, of dat we het dan toch nog even aankaarten. Gelukkig voelen ze zich verder prima, ze eten goed, groeien flink, ravotten met grote regelmaat en slapen veel, zoals katten horen te doen π